Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2024

ΙΗΣΟΥΣ ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ - JESUS AWAKE, ANNE SEXTON






 ΙΗΣΟΥΣ ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ

 

Ήταν η χρονιά

του βιβλίου Πώς να κάνετε σεξ,

ο Αισθησιακός Άνδρας και η Γυναίκα χαζοφλέρταραν

αλλά ο Ιησούς νήστευε.

Έφαγε την άγαμη ζωή Του.

Το έδαφος έτρεμε σαν ωκεανός,

ένα μεγάλο σεξουαλικό πρήξιμο κάτω από τα πόδια Του.

Οι πάπυροί Tου πιάνονταν μεταξύ τους.

Χρυσό σάβανο Tον είχε τυλίξει σαν ναυτία.

Στην ύπαιθρο τα γατάκια κρέμονταν από τα βυζιά της μητέρας τους

σαν λουκάνικα σε καπνιστήριο.

Τα κοκόρια έκλαιγαν όλη μέρα, σφυροκοπώντας για αγάπη.

Το αίμα έτρεξε από την αντλία της κουζίνας

αλλά Εκείνος νήστευε.

Το φύλο Tου ήταν ραμμένο πάνω Του σαν μετάλλιο

και το πέος Του δεν ήταν πια λυπηρά καμωμένο πάνω Του.

Νήστευε.

Ήταν σαν ένα μεγάλο σπίτι

χωρίς κόσμο,

κανένα σχέδιο.

 

 

JESUS AWAKE

 

It was the year

of the How To Sex Book,

the Sensuous Man and Woman were frolicking

but Jesus was fasting.

He ate His celibate life.

The ground shuddered like an ocean,

a great sexual swell under His feet.

His scrolls bit each other.

He was shrouded in gold like nausea.

Outdoors the kitties hung from their mother's tits

like sausages in a smokehouse.

Roosters cried all day, hammering for love.

Blood flowed from the kitchen pump

but He was fasting.

His sex was sewn onto Him like a medal

and His penis no longer arched with sorrow over Him.

He was fasting.

He was like a great house

with no people,

no plans.


The Book of Folly (1972), ΙΙ-The Jesus Papers.

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2024

ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

 


 

θα αφιερωθώ επιτέλους στη γραφή·

τίποτε άλλο δε θα κάνω

παρά θα γράφω

θα έχω γύρω μου στοίβες

από λευκά χαρτιά που

θα τα γεμίζω

με ποιήματα για τον ήλιο

για τη θάλασσα και το ελαφρύ κύμα

που φέρνει κοχυλάκια και χρωματιστές πετρούλες

για όσα γράψαν άλλοι κι άλλοι·

κι εγώ μαζί τους θα αισθάνομαι

τον ήλιο να σιγοκαίει τη διάθεσή μου

για γραφή, να την πυροδοτεί

τόσο που θα μου ‘ρχεται

να γυμνωθώ μπροστά στην olivetti·

και έτσι θα κυλούν οι μέρες

στην πόλη, ώσπου ο Σεπτέμβρης

θα με βρει στο κατώφλι του εκδότη μου

με τόσες και τόσες εμπειρίες,

άπνοες βουτιές στοιχειά είδη υπό εξαφάνιση

ερωτικό παραλήρημα καπνίζοντας

πολύ Αιγαίο γαλανό με ονόματα ακτών

στις χούφτες των χεριών μου

 

Θ.

Τρίτη 2 Ιουλίου 2024

ΟΠΩΣ HTAN ΓΡΑΜΜΕΝΟ - ΑΝΝΕ SEXTON





Γη, γη,
που ιππεύεις το γαϊτανάκι σου
προς την εξαφάνιση,
κατευθείαν στις ρίζες,
πυκνώνοντας τους ωκεανούς σαν πηχτή σος,
κακοφορμίζοντας μες στις σπηλιές σου,
γίνεσαι αφοδευτήριο.
Τα δέντρα σου είναι ανεστραμμένες καρέκλες.
Τα λουλούδια σου στενάζουν στους καθρέφτες τους,
και δακρύζουν για έναν ήλιο που δεν φοράει μάσκα.

Τα σύννεφα σου ντυμένα στα λευκά,
προσπαθώντας να μονάσουν
λένε προσευχές εννέα ημερών στον ουρανό.
Ο ουρανός είναι κίτρινος με τον ίκτερο του,
και οι φλέβες του χύνονται στα ποτάμια
εκεί που τα ψάρια γονατίζουν
για να καταπιούν τρίχες και κατσικίσια μάτια.

Συνολικά, θα έλεγα,
ο κόσμος πνίγεται.
Και εγώ, στο κρεβάτι μου κάθε βράδυ,
ακούω τα είκοσι παπούτσια μου
να συζητούν γι’ αυτό.
Και το φεγγάρι,
κάτω από τη σκοτεινή του κουκούλα,
πέφτει από τον ουρανό κάθε βράδυ,
με το πεινασμένο κόκκινο στόμα του
να ρουφήξει τις πληγές μου.


AS IT WAS WRITTEN
Earth, earth,
riding your merry-go-round
toward extinction,
right to the roots,
thickening the oceans like gravy,
festering in your caves,
you are becoming a latrine.
Your trees are twisted chairs.
Your flowers moan at their mirrors,
and cry for a sun that doesn't wear a mask.

Your clouds wear white,
trying to become nuns
and say novenas to the sky.
The sky is yellow with its jaundice,
and its veins spill into the rivers
where the fish kneel down
to swallow hair and goat's eyes.

All in all, I'd say,
the world is strangling.
And I, in my bed each night,
listen to my twenty shoes
converse about it.
And the moon,
under its dark hood,
falls out of the sky each night,
with its hungry red mouth
to suck at my scars.

August 4, 1974

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022

Παραλλαγές της Ήττας

 



*

οι ώμοι της μητέρας

μαζεύτηκαν όπως

κλείνουν

τα πέταλα του δειλινού

τη μέρα

 

*

στον πάτο του πηγαδιού

βλέπω το πρόσωπό μου

/φτύνω το νερό

να διαλύσω τις όψεις,

και τη Χαδούλα μαζί

πριν το φονικό

 

*

στο συρμό

παθαίνω το τρακ

του οικοδεσπότη

καθώς τα μάτια μου

ψάχνουν κάτι να πουν

σαν τον επαίτη ή τον τρελό

που ζει χρόνια

σε τούτη τη γραμμή

 

*

ευχαριστώ

τον ποιητή

που μου ‘στειλε

τον θάνατο

με τη μορφή του

 

Θ.


Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022

Ποίησις αζήτητος



[...]


Πώς βουλιάζει

το κρίμα σου στ' ασημιά

και βγαίνει όλο θαμπάδα

να πουληθεί στον πάγκο

του πλανόδιου βιβλιοπώλη;

Και εκείνος ο Ζαρατούστρας

δίπλα σου αιωνόβιος

πορτοκαλής ήλιος

σε κρατάει από το χέρι

να φύγετε μαζί


-αν ίσως-


εκείνος ήρωας

και συ νεκρή κιόλας

σε τιμή ευκαιρίας

κι ας μακαρίζεις την τύχη σου

στα ίχνη που άφησε

ο πατέρας

Μα άλλο δεν είσαι

πάρα εκείνο το άτυχο κορίτσι

που 'πε η ηλικιωμένη του

δεύτερου ορόφου

κρίμα, νέα σαν τον

άργυρο

μα αφόρετη μαύρισε από την καρτερία

 

Θ.


Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2022

Το τραγούδι του βοριά

 


 

Πως γράφω ό,τι με ριγεί τη λύπη τη χαρίζω

σ’ αδάμαντα και κρύσταλλο τη σπάω και τη λιανίζω

μόνο που στέκομαι σιμά στο βράχο και στο κύμα

του αθηριού με τον ανθό γεννά μονιά το ποίημα

κι ολότελα ταξίδεψα στου Άτλαντα την πλάτη

αρνήθηκα να με μετρώ διασκελισμούς γεμάτη

ανάσα φεγγαρόλυτη κι ελεύθερη σπαθίζει

τον ίαμβο ζευγαρωτή τα λόγια μου γυρίζει

 

όπως στέκομαι

στην άκρη του βράχου

θυμάμαι τους αυτόχειρες ποιητές

/ο λόγος τους βαρίδι στη ψυχή μου

κι όμοια με άσεμνη σκέψη ή

με την πιο κρυφή επιθυμία

               /το βυζί ζεστή τροφή

               στο στόμα του εραστή μου

               τα νύχια μπηγμένα

               στο δέρμα το δοσμένο

τινάζω τα μαλλιά μου και

πέφτουν οι ανθοί

που μάζεψα στο δρόμο

προς τη θάλασσα τάχα

που διάλεξα μες στην παγκόσμια μοίρα

προτού να ριχτώ

στην ανάγκη της

κι ας με ζώνει ο φόβος

 

οι δυο μου φύσεις πολεμούν, η μια να τραγουδάει

κι η άλλη η πικρότερη θάνατο να σκορπάει.-



Πρώτη δημοσίευση στο Κόσκινο:

https://tokoskino.me/2021/11/09/%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%b4%cf%8e%cf%81%ce%b1-%ce%b2%ce%b1%ce%b3%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b7-%cf%84%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%b4%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ac/?fbclid=IwAR08DkODXvvhnA60lCN-MjfcrEfLbKBkGXCM-L6aao0g4CyxHyq8l4hImL4

Δευτέρα 18 Απριλίου 2022

Existentia

 




Γελωτοποιός έβρισκε πίσω από τ’ αυτιά

των κοριτσιών λουλούδια

που φιλούσε με το στόμα υγρό καθώς

ζητούσε να ρίξουν κέρματα

μέσα στο καπέλο του

Δαβίδ έστεκε αν και γυμνός

απορημένος

για τούτη την εποχή

των εναγκαλισμών και των ερώτων

κι ο δρόμος του μουσείου

άδειαζε ξαφνικά

όταν αποσπερνός μετρούσε

τα πέταλα της Χεβρώνας

κι ο αέρας φυσούσε στα πόδια του

χάσμα μύριων εποχών

περασμένων

μέσα στο μάρμαρο ανάσαινε

ακόμα τη Βηθσαβεέ

το μέγα αμάρτημά του

μυριαγαπώντας

τα βρεγμένα ρούχα πάνω στα στήθη

τα λουλούδια που άφηνε

φιλιά πίσω από τ’ αυτιά της

 

Θ.

 

 

 

 


Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2022

Ρωμαίος & Ιουλιέτα

 


 

Αναπτέρωσε το θυμικό

απ’ την κουβέντα που στήσανε δυο άγγελοι

γερασμένοι τάχα

στον διάδρομο του νοσοκομείου

 

/θλιμμένη ρίζα από παλιά

στο γένος μου ορμητικά

απλώνει, λίγος καιρός

κι αφόρητος μου μένει

ας είναι τόσο

χαιρετώ το λίγο της ζωής μου

 

/τα χέρια σου όπως δένονται μεταξύ τους

-θαρρείς μια για πάντα-

μικρά όπως του αγέννητου παιδιού

μέσα στη γαλάζια περιβολή της κατάκλισης

περιμένουν ελπίζοντας

καθώς σε υποβαστάζω στον δρόμο

για την τουαλέτα

και θέλω να κλάψω που τόσο σ’ αγαπώ

τούτη την άχαρη στιγμή μας

 

Ανήμπορη ζωή του τέλους

γεμάτη αγάπη

πλασμένη όπως-όπως

μες στην Αναμνηστική

Λήθη του Ν.Κ.

 

Θ.

 

 


Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2021

Συμβουλή σε μία νέα ποιήτρια

 



[ὁ τοῦ εἰδώλου ποιητής, ὁ μιμητής, φαμέν, 

τοῦ μὲν ὄντος οὐδὲν ἐπαΐει, τοῦ δὲ φαινομένου]

 

Ξεφυσώντας ένα

αστείο που

είπε από μέσα του

με γέμισε

καπνό old navy μαλακό

 

ηδύνοντας τις άκρες των δαχτύλων μου

συνέχισε

με έναν στίχο

που βρήκε στις κόρες

των ματιών μου

ενόσω

του ‘λεγα το πιο μεγάλο

μυστικό,

τι είναι η ποίηση για μένα

 

τότε, ψιθύρισε παλιοθήλυκο

εκστομίζοντας

-ο φαύλος-

το αστείο

 

Θ.


Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021

[Περικοπή]


 

[…]

 

Νύχτα που ‘πεσες νωρίς

σήμαντρα μονότονοι ρυθμοί κι ανθάκια επιταφίων

σας κοιτώ με επιμονή

που αιχμαλωτίσατε τον ερημίτη

μόνο για να μάθω

την προσευχή μου

όταν κατάχαμα ξαπλώνουν οι ήττες μου

και τ’ αγιοκέρια καίνε

ό,τι ήταν να κάψουν

όταν τη ψυχή μου αμολάω σαν τον αετό

κι εκείνη κολλάει

στον εικονολάτρη θόλο

 

γιατί σ’ αγαπώ πιο πολύ από μένα

κι όλες του κόσμου

οι αμφιβολίες οι σοφίες οι πίστεις

κι οι θεοί που εγκατέλειψαν στα στερνά

το έρημο σπουργίτι

δε φτάνουν για να με κάνουν

σκέτο σώμα και κουφάρι

 

σ’ αγαπώ άρα υπάρχω

               και σβήνω

               με το σάλιο μου

               τη φλόγα

 

Θ.

 


ΙΗΣΟΥΣ ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ - JESUS AWAKE, ANNE SEXTON

  ΙΗΣΟΥΣ ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ   Ήταν η χρονιά του βιβλίου Πώς να κάνετε σεξ, ο Αισθησιακός Άνδρας και η Γυναίκα χαζοφλέρταραν αλλά ο Ιησούς ν...