Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2020

SHINE


 

και ο ουρανός με τα σύννεφα

που μου μιλούν με τη φωτιά των δράκων

και τα ποτάμια που ξεχείλισαν

πνίγοντας περιπάτους χειμερινής ανησυχίας

τα σκοτάδια

με τις φωνές των πνευμάτων

ή τα ίδια τα πνεύματα που αποζητούν την παρέα μου

                τα ίχνη των άγριων ζώων

                τα θύματα σε έναν σωρό ξερόφυλλα κρυμμένα

                κι εγώ ελαφίνα και σκιά

και τα μάτια των ανθρώπων της πόλης

τα χέρια τους στις χειρολαβές

και τα ονόματά τους

ή τα ονόματα των λεωφόρων

με επαίτες σκοτωμένους έξω από τα θέατρα

κι απ’ τις βιτρίνες με τα γλυκίσματα

                οι παιδικές χαρές

                δίπλα στα τρελάδικα

                -προπαντός τα τρελάδικα-

και τα φάρμακα για τον πόνο στο στήθος

στους διαδρόμους των νοσοκομείων

τα άσπρα ρούχα και οι ασφάλειες ζωής

τα ακριβά χειρουργεία

το σώθητι και η ασωτία

και το άνοστο φαγητό

                ο πικρός λόγος

 

και η αρτίστα διανοούμενη πόρνη

που χρεώνει με τη λύπη

τα ράσα ή τα σάβανα

μια Κυριακή στο ξόδι του διαβόλου

η Κυριακή!

ο ήλιος, το άστρο και ο δάσκαλος

και το ψέμα

κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου

σαν το γενναίον ψεύδος

η υπόσχεση που δεν κράτησε κανείς

η αγάπη που σιώπησε τις αρπαγές της

που μάλωσε τη ζήλια της

που κάηκε απ’ τις φωτιές της

 

Εσύ

με τα φτερά ανοιχτά ν’ αγκαλιάζεις

τους αστερισμούς της νύχτας

και τα γέλια των παιδιών

οι χοροί τους γύρω από τα σιντριβάνια

                η περιέργεια

                το κλάμα

και τα παιδικά τραύματα

που αναθυμούνται

οι άνθρωποι που συγχωρούν ή εκδικούνται

                τα βιβλία

                τα ποιήματα

                τα αποκηρυγμένα ποιήματα

                που έκαψε με την ντροπή του

                εκείνος που κατάλαβε ότι φανέρωσε πολλά

και οι μουσικές που ακούω

                όταν γεννώ

                όταν σε βλέπω για πρώτη φορά

                όταν σε βλέπω γυμνό να με βλέπεις γυμνή

                                κι οι δυο στο πλήθος

 

Όλα στο σφυρί

για λίγο ψωμί και ελευθερία

η βάσανος που μ’ έσφιξε στην πείνα και τον θάνατο

τα δράματα και τα δάκρυα που μάζεψα

στο κουτί τα κλείσαν και τα θάψανε στο χώμα

οι ασυγχώρητοι θεοί

οι τιποτένιοι πιστοί ειδωλολάτρες

μη ζητήσετε απ’ τα παιδιά μου τα λεφτά τους

για να ψάλετε τροπάρια

πάνω απ’ τα δικά μου πράγματα

τα σπέρνω στον άνεμο

και γεννούν χίλιες ανάσες

αιώνια αγάπη για ζωή

 

Θ.

 


Παραλλαγές της Ήττας

  * οι ώμοι της μητέρας μαζεύτηκαν όπως κλείνουν τα πέταλα του δειλινού τη μέρα   * στον πάτο του πηγαδιού βλέπω το πρόσ...