Κάθε τόσο βγαίνω
γυναίκα
από τα δια τί και
ό,τι
κοσμολογία και ηθική
ματαίωση
όταν
θυμούμαι πως με έχεις
πονέσει
εσύ περισσότερο
απ’ την ύπαρξη
τότε που
κέρασες τη φίλη μου
τσάι γιασεμιού στην
Αμάλθεια
Ακαταμάχητη Αφροδίτη
στο Σινέ Παρί
χέρι-χέρι Κυδαθηναίων
και Κόδρου
Ορφανή τώρα από
περισυλλογές
πλέκω με τα χέρια μου
αμήχανα
δυο φύλλα
αγγελικούλας
που έκοψα
καθώς περνούσα
κλαίγοντας
από τη λεωφόρο των
υποκορισμών
του έρωτα
Θ.
