Σαν σήμερα
πέθανε το πρώτο μου ποίημα·
ένα αθώο στιχούργημα για τη λύπη
που έχασκε δεξιά κι αριστερά
δάκρυα
σε γλώσσα ελληνική και νέα
με λέξεις καθημερινές, άδολες, θερμές
με την τέχνη της ξένης ψυχής
και του λευκού περιθωρίου
δίπλα σε κάποιο αντικλείδι ή σ’ έναν
αυτόχειρα μετανιωμένο
Ένα μικρό ποίημα
ασήμαντο·
έτσι πως έκρινα την τύχη του μονάχα
σα σκόνη πάνω σε έναν παλιό πορτολάνο
κι έδειχνε έναν χαμένο θησαυρό
που ακόμη δεν τον βρήκα
Θ.
