Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020

Λάθρα


Δεν το ξέρεις
μα όταν συζητούμε
για την αποδόμηση 
της ανθρώπινης ύπαρξης 
στον Οδυσσέα 
αφήνω τη γεύση μου
πάνω στο λαιμό σου


έτσι υπάρχω διπλά


εκεί που ακουμπάει
ο γιακάς σου 
αφήνω τη σκέψη μου 

Θ.

Σάββατο 25 Ιουλίου 2020

Υπάρχω στο ξύπνημα



 

Υπάρχω στο ξύπνημα, τεντώνομαι

ξεπιάνομαι

Υπάρχω στο ρούφηγμα του καφέ

                                στο πρώτο τσιγάρο

Σαν καύτρα καίγεται η σκέψη μου

                                τι έχω σήμερα να κάνω

Υπάρχω στο νερό που πίνω

                                στην αγορά, στο ζύγι του μπακάλη

Υπάρχω στα ρέστα και χρεωκόπησα

Υπάρχω στα σκαλοπάτια του Φανούρη

                                και της κυρά-Μαρίας που έπαθε εγκεφαλικό πέρσι το καλοκαίρι

Υπάρχω στα γεράνια, στις φτέρες και τις ταΐστρες των πουλιών

                                στον ξαφνικό θάνατο της μάνας μου

Υπάρχω στο θλιμμένο μου κουτάβι

                                μα πιο πολύ στη γάτα μου τη Γιάννα

Υπάρχω στην πείνα και στη λαιμαργία

                                στα ρούχα που χάρισα στον άστεγο άντρα

                                στα βρώμικα κλινοσκεπάσματα

                                στο κάτουρο που πότισε τα όνειρά του κάτω απ’ τη γέφυρα

Υπάρχω στα μάτια των φίλων μου τα βράδια

                                στο γέλιο τους, τον λόγο και την προσβολή τους

Υπάρχω στα μάτια των παιδιών μου μέσα

                                που σκεπάζω κάθε βράδυ με ευχές αιώνιας ζωής

Υπάρχω στον έρωτα, υπάρχω στα χείλη σου, υπάρχω μέσα σου

Υπάρχω στον ύπνο μου και στον χαμό μου

Τι κακό που με βρήκε

 

Θ.

 

 

 


Τετάρτη 22 Ιουλίου 2020

Παγωτό φιστίκι





Τρέχει από κάτω μας το μωσαϊκό
Στις ξέφωτες αυλές
Κάτι πρωινά σχολικής αργίας
Όταν διασταυρώνουμε τις βέργες
Που στερούμε από την κορμοστασιά
Της κληματίδας και του γιασεμιού
Με τα αθώα βλέμματα χιαστί
Να ταράζουν τα ρο και τα ερωτήματα
Και την εκμετάλλευση να μην έχει σύνεση
Ούτε ανάμεσα στις παιχνιδιάρικες ελαφροσύνες
Γιατί πρόσθεσα και την αφή στα ιδρωμένα σου χέρια
Και ρόδισαν τα μάγουλα σαν ώριμες ντομάτες
Τα μάτια στράφηκαν στον ουρανό
Για να μη σπάσει η καρδιά απ’ το πολύ το θάρρος

Μα έτσι φοβισμένο σε θέλω
Και σε τελειώνω εις γνώσιν με χάρη,
Κουθες Κουνά
Κουφί Κουλή Κουθού Κουμέ;

Θ.


Τρίτη 14 Ιουλίου 2020

Άρνηση


Συνθετικά
χαρτοκοπτικά
συμφωνόληκτα
ρήματα
πάνω στο στήθος μου
κυλούν
ηδονισμένα
ή ηδονικά
-δεν πετούν οι λέξεις ανισόπτερα-
καταλήγοντας
σε στέρηση του λάθους
μέσα στην απρόσωπη μήτρα
του κτήνους που γέννησε
την ανημποριά σου
να ζήσεις
<πάνω στο σώμα μου>
τον προορισμό των ρημάτων
στα χείλη


 Θ. Εργώδεις Αναγνώσεις, 2020


Πέμπτη 9 Ιουλίου 2020

Παράφορη




Στοά Πατησίων Βερανζέρου
στο τρίγωνο θλίβομαι
μα περπατώ συχνά
με τα χέρια σταυρωμένα πίσω μου

Στέκομαι στη βιτρίνα με τα φτηνά ρολόγια
που δείχνουν όλα την ώρα θανάτου
και το σεντόνι κάθε τόσο σκεπάζει
ψυχρά πρόσωπα
απέναντι όμως κρέμονται
λογιών λογιών κοκάλινοι σκελετοί
γυαλιά ηλίου
γυαλιά μυωπίας
αστιγματισμός και γήρας
Μέσα ένας άσχημος νέος τροχίζει φακούς
έξω στέκεται μια γριά
τρώει σουβλάκι από τη Λειβαδιά
και τραβάει κάθε τόσο το βρακί
από τα πλαδαρά της κωλομέρια

Γυρνώ το κεφάλι και
πέφτω πάνω σε λαθραναγνώστες
πρώτο περίπτερο στην πλατεία
Διαβάζω
η μεγάλη ηθοποιός
ταξίδεψε στην Αμερική
για μια επαναστατική θεραπεία
Φορούσε γυαλιά ηλίου
τη φαντάστηκα να κάνει περίπατο στη Βερανζέρου
ή ο θάνατος είναι το μόνο κακό που θα της συμβεί

Στη Τζωρτζ ο Μανόλης της γειτονιάς
χτυπάει όπως πάντα
την πρέζα της διαφυγής
Η Μόνικα πουλάει τυρόπιτες
ξώβυζα και γυαλιστεροί κορσέδες
στα σκαμπό δυο τρεις λυσσασμένοι
μασούν θρουλισμένες σφολιάτες
καρφώνουν το βλέμμα τους πάνω της
κουνώντας νευρικά το ένα τους πόδι

Παντού μυρίζει μυρωδικά
ρίγανη άτριφτη και κίμινο
θα προχωρούσα ευθεία
μα μεθώ οσμή και άρνη
καταλήγω στη Λέσβο
μια χόρτα, μια φέτα, μπίρα και Άλεν

Την ίδια στιγμή πεθαίνει από έμφραγμα
στο ασανσέρ του πέμπτου ορόφου
ο άνθρωπος που με περιμένει
να έλθω και σήμερα
με τη γύρη των αμάραντων που σάρωσα καθ’ οδόν
στο τρίγωνο που θλίβομαι
μα περπατώ συχνά
στοά Πατησίων Βερανζέρου

Θ., Γυρολόγοι 2020


Τρίτη 7 Ιουλίου 2020

Ερωτική ταξιανθία σε μι ελάσσονα


Κάθε τόσο βγαίνω
γυναίκα
από τα δια τί και ό,τι
κοσμολογία και ηθική ματαίωση
όταν
θυμούμαι πως με έχεις πονέσει
εσύ περισσότερο
απ’ την ύπαρξη

τότε που
κέρασες τη φίλη μου
τσάι γιασεμιού στην Αμάλθεια
Ακαταμάχητη Αφροδίτη στο Σινέ Παρί
χέρι-χέρι Κυδαθηναίων και Κόδρου

Ορφανή τώρα από
περισυλλογές
πλέκω με τα χέρια μου αμήχανα
δυο φύλλα αγγελικούλας
που έκοψα
καθώς περνούσα κλαίγοντας
από τη λεωφόρο των υποκορισμών
του έρωτα


Θ.

Λύπη



Ι

Ξέρω ότι λείπεις
όταν τα παράθυρα
στάζουν απ’ την υγρασία
της βροχής
Εγώ στέκομαι κοιτώντας
τον δημόσιο φανό
μη ξέροντας τι να σκουπίσω,
Το πρόσωπό μου
ή τον αβέβαιο θεό σου
που αρρώστησε μαζί μου;


ΙΙ

Ο ποιητής της ζωής μου
πέθανε χθες από υπερβολική δόση
ερμηνείας
Τον έθαψα δίπλα
σε έναν ασπάλαθο
και ένα πιάνο με ουρά
Ύστερα ήπια στην υγειά του
μια φίσερ πίλσνερ
και περιπλανήθηκα στους δρόμους
του Μανχάταν
για έβδομη, ίσως όγδοη φορά
Πενθούν τα οράματα,
ας γελάσω

Θ.

Παραλλαγές της Ήττας

  * οι ώμοι της μητέρας μαζεύτηκαν όπως κλείνουν τα πέταλα του δειλινού τη μέρα   * στον πάτο του πηγαδιού βλέπω το πρόσ...