Σαν του αιθέρα
η κίνησή μου
απρόσκοπτη
γύρω από του κόσμου τη χολέρα
δεν διψώ τον ωκεανό
ούτε καίγομαι από τη θέρμη του ήλιου
μόνο τον άνεμο ζηλεύω κάπου κάπου
γιατί μπορεί το άγριο πέταλο
πρόσφορο
να ρίξει στη λίμνη των ψυχών
μόνο τη γη
γιατί έθρεψε τα κύτταρα
μιας ανάσας που έγραψε αγάπη
στο θολό παράθυρο του κόσμου
/κοιτώ μακριά
ταξίδι ακούραστο
πάνω στην τροχιά μου
και από κάτω ο θάνατος
χορεύει στους γάμους τ' ουρανού και της γης
Θ.
