Μεγάλωσα μέσα σ' ένα δράκο

 

Έρωτά μου

σ’ εχθρεύομαι

 

παράφορα θρασομανείς

στα σωθικά μου

κι είναι χωρίς δάκρυα το κλάμα μου

χωρίς ντροπή η αιδημοσύνη

 

τούτο το βλέμμα του καθρέπτη ξεσπώ

κι αργεί ο ηλιόφωτος ουρανός

 

στη βροχή σε πολεμώ

όπως η λύσσα την πιστή μου προκοπή

όπως ο πορθητής που γνώρισε την άτη

 

κι όταν γλυκαίνεις τη σκέψη της καρδιάς μου

τότε σ’ εχθρεύομαι

περισσότερο

τότε σηκώνω

τη σπάθη της ήττας μου

και σε σκοτώνω

 

Θ.

Πειραιώς και Μέτωνος

 

Απέναντι απ’ τη στάση των εωσφόρων

επώνυμη φίρμα ρούχων

όπου κάποτε στεκόταν σαν κούκλα στη βιτρίνα

μια Μαρία

σήμερα κατεβάζει ρολά

 

τώρα είναι η ευκαιρία·

το αυτοσχέδιο τραπέζι από χαρτόνι

στήνουν επιδέξια

μπροστά στα μάτια μου

οι παπατζήδες

 

με παρακαλούν να στοιχηματίσω

τη ψυχή μου

για ένα βιβλίο δανεικό

που ‘κρυψε

μες στην κούτα της απόλυσης

 

εδώ θεός, εκεί θεός

πού είναι ο θεός;

 

οι εξατμίσεις σκάνε

στα πόδια μου δηλητήριο

ένας πεθαμένος λαχειοπώλης

από την Τασκένδη μου προσφέρει

τον λήγοντα οκτώ

και εγώ σήμερα κατηφορίζω

προς το λιμάνι

με τον Φάουστους

υπό μάλης

 

Θ.