Χαμένη κι απόψε στο σημάδι
που άφησε πάνω μου η τύχη
μια τύχη που υπολόγισε με ακρίβεια
/αμετάβλητα καθώς συνηθίζεται
η Άτροπος, πίνω χάπια για τον πονοκέφαλο
που προκαλεί τούτη η μεταθανάτια ζωή
από τον ποταμό στο βουνό
και πάλι πίσω, μια παιδική αντίληψη
που σχημάτισα για το τσαλαβούτημα
μόλις κλονίστηκε
και τα πόδια μου κρυώσανε
μουδιάζοντας το φυλακισμένο πνεύμα
κι εδώ σε αυτόν τον τόπο
τον ίδιο και απαράλλαχτο
με αυτόν που γεννήθηκα
/πόσο φτωχή η φαντασία μου βολοδέρνει
τα φύλλα πέφτουν το φθινόπωρο
και ο Αλέξης Τραϊανός παίρνει το φάρμακό του
για να βγει η νύχτα·
τα περιστέρια
έχουν κουρνιάσει περιμένοντας
το ξημέρωμα και όλη η πλάση
μας έχει εντελώς ξεχάσει
γίναμε σκιές που υποφέρουν από σώμα
σώματα που δεν σταμάτησαν να υποφέρουν
από πνεύμα
Θ.
