ΚΤΥΠΟΙ

 

*

Συχνά λέω

πως η απιστία

είναι ένα κέρμα

στην τσέπη του Λεοπόλδου Μπλουμ

16η Ιουνίου, ημέρα κηδείας

 

κι ο εραστής μου γελώντας

σαν ταχυδακτυλουργός

βρίσκει το κέρμα πίσω

από τ’ αυτί μου

 

*

Σ’ αυτή τη φωτογραφία

σαν πεθαμένη από καιρό

 

ψάχνω τη χρονολογία θανάτου

να ησυχάσω· πως έγινε,

πως ξεμπέρδεψα

 

*

Η ψυχή μου καταβροχθίζει

τούτο τον άδειο αέρα

με τη μανία της πληρώσεως· ζει

ματαίως κι ανασταίνεται μόνο

στα ψέματα

 

Θ.

ΙΗΣΟΥΣ ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ - JESUS AWAKE, ANNE SEXTON

 ΙΗΣΟΥΣ ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ

 

Ήταν η χρονιά

του βιβλίου Πώς να κάνετε σεξ,

ο Αισθησιακός Άνδρας και η Γυναίκα χαζοφλέρταραν

αλλά ο Ιησούς νήστευε.

Έφαγε την άγαμη ζωή Του.

Το έδαφος έτρεμε σαν ωκεανός,

ένα μεγάλο σεξουαλικό πρήξιμο κάτω από τα πόδια Του.

Οι πάπυροί Tου πιάνονταν μεταξύ τους.

Χρυσό σάβανο Tον είχε τυλίξει σαν ναυτία.

Στην ύπαιθρο τα γατάκια κρέμονταν από τα βυζιά της μητέρας τους

σαν λουκάνικα σε καπνιστήριο.

Τα κοκόρια έκλαιγαν όλη μέρα, σφυροκοπώντας για αγάπη.

Το αίμα έτρεξε από την αντλία της κουζίνας

αλλά Εκείνος νήστευε.

Το φύλο Tου ήταν ραμμένο πάνω Του σαν μετάλλιο

και το πέος Του δεν ήταν πια λυπηρά καμωμένο πάνω Του.

Νήστευε.

Ήταν σαν ένα μεγάλο σπίτι

χωρίς κόσμο,

κανένα σχέδιο.

 

 

JESUS AWAKE

 

It was the year

of the How To Sex Book,

the Sensuous Man and Woman were frolicking

but Jesus was fasting.

He ate His celibate life.

The ground shuddered like an ocean,

a great sexual swell under His feet.

His scrolls bit each other.

He was shrouded in gold like nausea.

Outdoors the kitties hung from their mother's tits

like sausages in a smokehouse.

Roosters cried all day, hammering for love.

Blood flowed from the kitchen pump

but He was fasting.

His sex was sewn onto Him like a medal

and His penis no longer arched with sorrow over Him.

He was fasting.

He was like a great house

with no people,

no plans.

The Book of Folly (1972), ΙΙ-The Jesus Papers.

ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

 

 

θα αφιερωθώ επιτέλους στη γραφή·

τίποτε άλλο δε θα κάνω

παρά θα γράφω

θα έχω γύρω μου στοίβες

από λευκά χαρτιά που

θα τα γεμίζω

με ποιήματα για τον ήλιο

για τη θάλασσα και το ελαφρύ κύμα

που φέρνει κοχυλάκια και χρωματιστές πετρούλες

για όσα γράψαν άλλοι κι άλλοι·

κι εγώ μαζί τους θα αισθάνομαι

τον ήλιο να σιγοκαίει τη διάθεσή μου

για γραφή, να την πυροδοτεί

τόσο που θα μου ‘ρχεται

να γυμνωθώ μπροστά στην olivetti·

και έτσι θα κυλούν οι μέρες

στην πόλη, ώσπου ο Σεπτέμβρης

θα με βρει στο κατώφλι του εκδότη μου

με τόσες και τόσες εμπειρίες,

άπνοες βουτιές στοιχειά είδη υπό εξαφάνιση

ερωτικό παραλήρημα καπνίζοντας

πολύ Αιγαίο γαλανό με ονόματα ακτών

στις χούφτες των χεριών μου

 

Θ.

ΟΠΩΣ HTAN ΓΡΑΜΜΕΝΟ - ΑΝΝΕ SEXTON

Γη, γη,
που ιππεύεις το γαϊτανάκι σου
προς την εξαφάνιση,
κατευθείαν στις ρίζες,
πυκνώνοντας τους ωκεανούς σαν πηχτή σος,
κακοφορμίζοντας μες στις σπηλιές σου,
γίνεσαι αφοδευτήριο.
Τα δέντρα σου είναι ανεστραμμένες καρέκλες.
Τα λουλούδια σου στενάζουν στους καθρέφτες τους,
και δακρύζουν για έναν ήλιο που δεν φοράει μάσκα.

Τα σύννεφα σου ντυμένα στα λευκά,
προσπαθώντας να μονάσουν
λένε προσευχές εννέα ημερών στον ουρανό.
Ο ουρανός είναι κίτρινος με τον ίκτερο του,
και οι φλέβες του χύνονται στα ποτάμια
εκεί που τα ψάρια γονατίζουν
για να καταπιούν τρίχες και κατσικίσια μάτια.

Συνολικά, θα έλεγα,
ο κόσμος πνίγεται.
Και εγώ, στο κρεβάτι μου κάθε βράδυ,
ακούω τα είκοσι παπούτσια μου
να συζητούν γι’ αυτό.
Και το φεγγάρι,
κάτω από τη σκοτεινή του κουκούλα,
πέφτει από τον ουρανό κάθε βράδυ,
με το πεινασμένο κόκκινο στόμα του
να ρουφήξει τις πληγές μου.


AS IT WAS WRITTEN
Earth, earth,
riding your merry-go-round
toward extinction,
right to the roots,
thickening the oceans like gravy,
festering in your caves,
you are becoming a latrine.
Your trees are twisted chairs.
Your flowers moan at their mirrors,
and cry for a sun that doesn't wear a mask.

Your clouds wear white,
trying to become nuns
and say novenas to the sky.
The sky is yellow with its jaundice,
and its veins spill into the rivers
where the fish kneel down
to swallow hair and goat's eyes.

All in all, I'd say,
the world is strangling.
And I, in my bed each night,
listen to my twenty shoes
converse about it.
And the moon,
under its dark hood,
falls out of the sky each night,
with its hungry red mouth
to suck at my scars.

August 4, 1974