γιατί ζεις
πλάνης
σαν σε δρόμους
του Λιβόρνο ή της Γένοβα
κι έχεις στο χέρι σου
το τσιγαριλίκι
τυλιγμένο με χαρτί που ‘κοψες
απ’ τα αγαπημένα σου ποιήματα
-τα άπαξ-
μπουρίνι στύση κι εναγκαλισμός
κι έχεις την ελπίδα
ότι θα πεθάνεις
πάνω στο
καλύτερο
σου λέω
φεύγε
έρως σώζει τα και τα
μα όλο
σταυρώνεται
στον πιο ψηλό βράχο
Θ.
