Το παιδί μου μαθαίνει να κολυμπάει
με τι πάθος κρατά με απλωτές
το σώμα του πάνω στο νερό
πόσο γοργά η απογοήτευση
νικημένη από πνίγος σε βαθιά
ανάσα γενναία ναυκληρεί
Η καρδιά μου μαθαίνει να αγαπάει
όπως τον ήλιο στις άκρες του κόσμου
που χάνονται τα μεγάλα πανιά,
ορίζοντες του φωτός μου
ο ερχομός και η αναχώρηση της
πιο λυπημένης μέρας
Το παιδί μου ο ήλιος της θάλασσας
αφήνει τα ίχνη του στα ίσαλα
του γέρικου σκαριού μου
στρώνει το ταξίδι μου γι' αλλού
εδώ έμαθα και χάρισα
εδώ αγάπησα και νυχτώνει
Θ., Μετά τα Μεσάνυχτα, 2020