Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022

Παραλλαγές της Ήττας

 



*

οι ώμοι της μητέρας

μαζεύτηκαν όπως

κλείνουν

τα πέταλα του δειλινού

τη μέρα

 

*

στον πάτο του πηγαδιού

βλέπω το πρόσωπό μου

/φτύνω το νερό

να διαλύσω τις όψεις,

και τη Χαδούλα μαζί

πριν το φονικό

 

*

στο συρμό

παθαίνω το τρακ

του οικοδεσπότη

καθώς τα μάτια μου

ψάχνουν κάτι να πουν

σαν τον επαίτη ή τον τρελό

που ζει χρόνια

σε τούτη τη γραμμή

 

*

ευχαριστώ

τον ποιητή

που μου ‘στειλε

τον θάνατο

με τη μορφή του

 

Θ.


Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022

Ποίησις αζήτητος



[...]


Πώς βουλιάζει

το κρίμα σου στ' ασημιά

και βγαίνει όλο θαμπάδα

να πουληθεί στον πάγκο

του πλανόδιου βιβλιοπώλη;

Και εκείνος ο Ζαρατούστρας

δίπλα σου αιωνόβιος

πορτοκαλής ήλιος

σε κρατάει από το χέρι

να φύγετε μαζί


-αν ίσως-


εκείνος ήρωας

και συ νεκρή κιόλας

σε τιμή ευκαιρίας

κι ας μακαρίζεις την τύχη σου

στα ίχνη που άφησε

ο πατέρας

Μα άλλο δεν είσαι

πάρα εκείνο το άτυχο κορίτσι

που 'πε η ηλικιωμένη του

δεύτερου ορόφου

κρίμα, νέα σαν τον

άργυρο

μα αφόρετη μαύρισε από την καρτερία

 

Θ.


Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2022

Το τραγούδι του βοριά

 


 

Πως γράφω ό,τι με ριγεί τη λύπη τη χαρίζω

σ’ αδάμαντα και κρύσταλλο τη σπάω και τη λιανίζω

μόνο που στέκομαι σιμά στο βράχο και στο κύμα

του αθηριού με τον ανθό γεννά μονιά το ποίημα

κι ολότελα ταξίδεψα στου Άτλαντα την πλάτη

αρνήθηκα να με μετρώ διασκελισμούς γεμάτη

ανάσα φεγγαρόλυτη κι ελεύθερη σπαθίζει

τον ίαμβο ζευγαρωτή τα λόγια μου γυρίζει

 

όπως στέκομαι

στην άκρη του βράχου

θυμάμαι τους αυτόχειρες ποιητές

/ο λόγος τους βαρίδι στη ψυχή μου

κι όμοια με άσεμνη σκέψη ή

με την πιο κρυφή επιθυμία

               /το βυζί ζεστή τροφή

               στο στόμα του εραστή μου

               τα νύχια μπηγμένα

               στο δέρμα το δοσμένο

τινάζω τα μαλλιά μου και

πέφτουν οι ανθοί

που μάζεψα στο δρόμο

προς τη θάλασσα τάχα

που διάλεξα μες στην παγκόσμια μοίρα

προτού να ριχτώ

στην ανάγκη της

κι ας με ζώνει ο φόβος

 

οι δυο μου φύσεις πολεμούν, η μια να τραγουδάει

κι η άλλη η πικρότερη θάνατο να σκορπάει.-



Πρώτη δημοσίευση στο Κόσκινο:

https://tokoskino.me/2021/11/09/%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%b4%cf%8e%cf%81%ce%b1-%ce%b2%ce%b1%ce%b3%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b7-%cf%84%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%b4%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ac/?fbclid=IwAR08DkODXvvhnA60lCN-MjfcrEfLbKBkGXCM-L6aao0g4CyxHyq8l4hImL4

Δευτέρα 18 Απριλίου 2022

Existentia

 




Γελωτοποιός έβρισκε πίσω από τ’ αυτιά

των κοριτσιών λουλούδια

που φιλούσε με το στόμα υγρό καθώς

ζητούσε να ρίξουν κέρματα

μέσα στο καπέλο του

Δαβίδ έστεκε αν και γυμνός

απορημένος

για τούτη την εποχή

των εναγκαλισμών και των ερώτων

κι ο δρόμος του μουσείου

άδειαζε ξαφνικά

όταν αποσπερνός μετρούσε

τα πέταλα της Χεβρώνας

κι ο αέρας φυσούσε στα πόδια του

χάσμα μύριων εποχών

περασμένων

μέσα στο μάρμαρο ανάσαινε

ακόμα τη Βηθσαβεέ

το μέγα αμάρτημά του

μυριαγαπώντας

τα βρεγμένα ρούχα πάνω στα στήθη

τα λουλούδια που άφηνε

φιλιά πίσω από τ’ αυτιά της

 

Θ.

 

 

 

 


Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2022

Ρωμαίος & Ιουλιέτα

 


 

Αναπτέρωσε το θυμικό

απ’ την κουβέντα που στήσανε δυο άγγελοι

γερασμένοι τάχα

στον διάδρομο του νοσοκομείου

 

/θλιμμένη ρίζα από παλιά

στο γένος μου ορμητικά

απλώνει, λίγος καιρός

κι αφόρητος μου μένει

ας είναι τόσο

χαιρετώ το λίγο της ζωής μου

 

/τα χέρια σου όπως δένονται μεταξύ τους

-θαρρείς μια για πάντα-

μικρά όπως του αγέννητου παιδιού

μέσα στη γαλάζια περιβολή της κατάκλισης

περιμένουν ελπίζοντας

καθώς σε υποβαστάζω στον δρόμο

για την τουαλέτα

και θέλω να κλάψω που τόσο σ’ αγαπώ

τούτη την άχαρη στιγμή μας

 

Ανήμπορη ζωή του τέλους

γεμάτη αγάπη

πλασμένη όπως-όπως

μες στην Αναμνηστική

Λήθη του Ν.Κ.

 

Θ.

 

 


Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2021

Συμβουλή σε μία νέα ποιήτρια

 



[ὁ τοῦ εἰδώλου ποιητής, ὁ μιμητής, φαμέν, 

τοῦ μὲν ὄντος οὐδὲν ἐπαΐει, τοῦ δὲ φαινομένου]

 

Ξεφυσώντας ένα

αστείο που

είπε από μέσα του

με γέμισε

καπνό old navy μαλακό

 

ηδύνοντας τις άκρες των δαχτύλων μου

συνέχισε

με έναν στίχο

που βρήκε στις κόρες

των ματιών μου

ενόσω

του ‘λεγα το πιο μεγάλο

μυστικό,

τι είναι η ποίηση για μένα

 

τότε, ψιθύρισε παλιοθήλυκο

εκστομίζοντας

-ο φαύλος-

το αστείο

 

Θ.


Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021

[Περικοπή]


 

[…]

 

Νύχτα που ‘πεσες νωρίς

σήμαντρα μονότονοι ρυθμοί κι ανθάκια επιταφίων

σας κοιτώ με επιμονή

που αιχμαλωτίσατε τον ερημίτη

μόνο για να μάθω

την προσευχή μου

όταν κατάχαμα ξαπλώνουν οι ήττες μου

και τ’ αγιοκέρια καίνε

ό,τι ήταν να κάψουν

όταν τη ψυχή μου αμολάω σαν τον αετό

κι εκείνη κολλάει

στον εικονολάτρη θόλο

 

γιατί σ’ αγαπώ πιο πολύ από μένα

κι όλες του κόσμου

οι αμφιβολίες οι σοφίες οι πίστεις

κι οι θεοί που εγκατέλειψαν στα στερνά

το έρημο σπουργίτι

δε φτάνουν για να με κάνουν

σκέτο σώμα και κουφάρι

 

σ’ αγαπώ άρα υπάρχω

               και σβήνω

               με το σάλιο μου

               τη φλόγα

 

Θ.

 


Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2021

Η μουσική της απουσίας σου

 



Η μουσική της απουσίας σου

 

Το ‘χω ξαναγράψει έτσι; Ξεχνώ

               τ’ ακρόπρωρο του Μάη

               στραφταλίζει

               στα μάτια μου

               όταν έρχεσαι

 

όταν φεύγεις

               ποιητεύουν άσκοπα

               οι λέξεις μου

               λίγα στιχάκια, κι αυτά μισά

               όλο στοχασμοί και αθιβολές

               κι η μία αυγή πίσω απ’ την άλλη

               τα ρόδα τους αμύριστα

               χάνονται τα καημένα

 

Θ.


Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2021

Η ερμηνεία της γραφής

 



Αν ήμασταν φίλοι

               είπες

θα σου πρότεινα

               ν’ αλλάξεις

               τη γεύση που σκορπίζει

               σαν γλώσσα η λαλιά σου

ύστερα από ένα μεθυσμένο ποίημα

Να είσαι κάτι άλλο

               από βαρύ αλκοόλ

               καλύτερα μια στηθάγχη

               αγιάτρευτη

               στο λαϊκό νοσοκομείο

 

Αν ήμασταν φίλοι

               είπα

θα ήμουν αυτό

               και άλλα τόσα

όπως αφημένα στην άκρη

               του κρεβατιού

  ξαπλώνουν έμπειρα πια

               τα φορεμένα εσώρουχα

Θα μ’ έτρωγες με όρεξη

               λίγο πριν την τελευταία

               εκπνοή και

               θα παραδεχόσουν

               πως κάτι τέτοιο

               δεν είχες δοκιμάσει

               ποτέ ξανά


Θ.


Σάββατο 24 Ιουλίου 2021

Αλληλογραφία Ι

 

                                                                                          Ώρα θανάτου, τα μεσάνυχτα ακριβώς

 

Έγνοια μου,

 

την πιο ζεστή μέρα του περασμένου μήνα μεταξύ υπερήχου και αιμοληψίας έλαβα την επιστολή σου /όταν τη διάβασα η νοσοκόμα ζήλεψε τόσο την ερωτική προσήλωσή μου στο χαρτί που με κάρφωσε με μίσος σπάζοντας την τελευταία αρτηρία χαράς /έφυγα σκασμένη και παρόλο που ετοίμαζα ήδη στο μυαλό μου την απάντηση τελικά τη λησμόνησα /χρειάστηκε να περάσουν μέρες για να τη θυμηθώ όταν πέταξε μπροστά μου μία πεταλούδα που ξεψυχούσε χάνοντας έδαφος /προσγειώθηκε στον αριστερό μου ώμο και την πήρα μαζί μου για έναν τελευταίο περίπατο στον κήπο των πνευμάτων /ιδού λοιπόν

 

ανόητα ο ρυθμός

σφυροκοπάει στο στήθος

και οι φτέρες δεν ξεχνούν

να χαλούν τον τόπο

καθώς τις παραμερίζω

για να έλθω κοντά σου

χιλιάδες ψυχές

πετούν ανάμεσά μας

/πόση ζωή ανασαίνει

πριν το φιλί μας!

καθώς σκεπτόμαστε στα μάτια μέσα

τον ήχο που κάνουν οι λέξεις

όταν πέφτουν στην άκρη

της γλώσσας

σε λίγο θα γευόμαστε λες

αλκοόλ μέντα και λαχτάρα

ντροπή κι αγάπη μονόφορα

αγόγγυστα τον αθθό της αχασιάς

κι ακαμπής ο έρωτας

αθάνατος πιο πάνω

απ’ τον θεό μας

 

Θα περιμένω με αγωνία την απάντησή σου /στον μακρυσμό η λύπη μου έχει τους λόγους της /κι όλο μαυρώνουν τα τοπία κι οι ήλιοι δύουν προτού  /το όνειρό μου άσεμνα να λιγώσει τις αισθήσεις μου /που χάνονται λιγόψυχα στις τελεσίδικες γνωματεύσεις

 

Θ.




Παραλλαγές της Ήττας

  * οι ώμοι της μητέρας μαζεύτηκαν όπως κλείνουν τα πέταλα του δειλινού τη μέρα   * στον πάτο του πηγαδιού βλέπω το πρόσ...